Abdij van Mont-Saint-Éloi

De Abdij van Mont-Saint-Éloi was een augustijnenabdij in het plaatsje Mont-Saint-Éloi, vlak bij Arras, in de Noord-Franse regio Pas-de-Calais. Het vroegere graafschap Artesië, waar de abdij lag, stond onder controle van het graafschap Vlaanderen en maakte deel uit van de Franse Nederlanden. In oude Vlaamse teksten is sprake van de abdye van St. Eloy-berg. De abdij werd vernield ten tijde van de Franse Revolutie.

De abdij werd in 1066 door de bisschop van Atrecht, Lietbertus, gesticht op een heuvel, die eeuwen voordien al als bidplaats diende. In de 6e eeuw zou Eligius hier al gebeden hebben en werd de berg naar hem genoemd. Soms wordt ook Vindicianus genoemd als stichter; deze heilige was bisschop van Kamerijk en Atrecht in de 9e eeuw en liet zich op die plaats begraven. Van de 11e tot de 18e eeuw telde de abdij 46 abten. Een van hen was de heilige Servaas van Sint-Elooiberg in de 13e eeuw.