William Seward

William Henry Seward was een Amerikaans politicus die als minister van Buitenlandse zaken onder de presidenten Abraham Lincoln en Andrew Johnson diende.

Seward genoot onderwijs aan het Union College in Schenectady, New York en begon zijn carrière als advocaat. In 1830 begon hij zijn politieke loopbaan als senator in de senaat van de staat New York. In 1839 werd hij gekozen als gouverneur van die staat, een positie die hij vier jaar zou bekleden. Al vroeg kreeg hij een sterke afkeer van het instituut van de slavernij, wat zijn verdere loopbaan zou bepalen. In 1848 werd Seward gekozen tot de Amerikaanse Senaat waar hij de anti-slavernij factie van de Whig Party aanvoerde. Hij steunde Zachary Taylors kandidatuur voor het presidentschap en keerde zich zowel tegen de Fugitive Slave Act als tegen het Compromis van 1850.