Bańdzioch

Bańdzioch – kocioł lodowcowy na północnych, opadających do Morskiego Oka ścianach Mięguszowieckich Szczytów. Jest największym wśród kilku kotłów w Dolinie Rybiego Potoku. Dawniej nazywany był Mięguszowieckim Kotłem, Wielkim Mięguszowieckim Kotłem lub Mięguszowieckim Bańdziochem. Nazwy te jednak nie przyjęła się ani w środowisku taternickim, ani turystycznym i obecnie praktycznie używana jest tylko nazwa Bańdzioch. W gwarze podhalańskiej i w polskiej gwarze spiskiej słowo bańdzioch oznacza brzuch, zaś w Tatrach nazwą tą określano kotły lodowcowe.

Bańdzioch ma ogromną rozpiętość pionową – od 1700 do 2100 m n.p.m. Znajduje się poniżej pionowych ścian wszystkich trzech Mięguszowieckich Szczytów. Jego prawe ograniczenie tworzy Mięguszowiecki Filar, lewe Siodło za Kazalnicą, Kazalnica, opadająca z niej grzęda, niżej przechodząca w wał zakończony Bulą pod Bańdziochem.