Irlandzki Strajk Głodowy z 1981 roku

Irlandzki strajk głodowy z 1981 r. – wydarzenie kończące pięcioletni protest irlandzkich więźniów wywodzących się z ruchu republikańskiego w Irlandii Północnej w trakcie trwającego w tym kraju konfliktu. Strajk rozpoczął się jako protest ubraniowy w 1976 roku, kiedy to rząd brytyjski wycofał status specjalny skazanych więźniów wywodzących się z irlandzkich organizacji paramilitarnych. W 1978 r. spór przerodził się w tzw. brudny protest, w czasie którego więźniowie odmawiali mycia się i opuszczania swoich cel i pokrywali ich ściany ekskrementami. W 1980 roku siedmiu więźniów wzięło udział w pierwszym strajku głodowym, który zakończył się po 53 dniach.

Drugi strajk głodowy miał miejsce w 1981 roku i stanowił próbę sił pomiędzy więźniami a brytyjską premier, Margaret Thatcher. Jeden ze strajkujących, Bobby Sands, został wybrany posłem do parlamentu, co wzbudziło zainteresowanie mediów z całego świata.