Lucjusz Munacjusz Plankus

Lucjusz Munacjusz Plankus – rzymski senator, konsul w 42 p.n.e. i cenzor w 22 p.n.e. razem z Emiliuszem Lepidusem Paullusem. Obok Talleyranda osiemnaście wieków później stanowi przykład osoby, która potrafiła przetrwać niesprzyjające okoliczności przez ciągłe zmiany sojuszy.

Początki jego kariery są raczej niejasne i niewiele o nim wiadomo. Było oficerem Juliusza Cezara podczas podboju Galii i w wojnie domowej przeciw Pompejuszowi. W czasie zamordowania Cezara 15 marca 44 r. p.n.e. Plankus był prokonsulem prowincji Gallia Comata.