Mięguszowiecka Przełęcz pod Chłopkiem

Mięguszowiecka Przełęcz pod Chłopkiem, Przełęcz pod Chłopkiem (niem. Wildererjoch, słow. Mengusovské sedlo, węg. Vadorzó-hágó – położona na wysokości 2308 m przełęcz w głównej grani Tatr na granicy polsko-słowackiej, pomiędzy Mięguszowieckimi Szczytami – Czarnym i Pośrednim. Nazwa przełęczy pochodzi od widocznej z daleka, charakterystycznej samotnej sterczącej turni na wschodnim zboczu przełęczy o wysokości 15 m zwanej Chłopkiem. Jest to najwyżej położona polska przełęcz, na którą prowadzi szlak turystyczny.

Na północ, do Wyżniego Bańdziocha opada z przełęczy depresja o deniwelacji około 280 m. Jej górna część jest szeroka i piarżysta, niżej lejkowato zwęża się i przekształca w pionowy i kruchy komin o wysokości około 100 m. Na południe, do Doliny Hińczowej, opada z przełęczy niezbyt stromy i piarżysty stok, w dolnej części przechodzący w żleb ginący w piargach nad Wielkim Hińczowym Stawem.