Monte Testaccio

Monte Testaccio – sztuczne wzgórze w Rzymie usypane prawie wyłącznie z testae, kawałków potłuczonych amfor, z których część była oznakowana za pomocą tituli picti, datowane na okres Cesarstwa Rzymskiego. Jest to jedna z największych hałd z odpadami pochodzących z antycznego świata, o podstawie zajmującej powierzchnię 20 000 m², objętości 580 000 m³ i zawierająca szczątki 53 milionów amfor. Jej obwód wynosi prawie 1 kilometr, a wysokość 35 m, ale w czasach antycznych była przypuszczalnie znacznie większa. Hałda stoi w niewielkiej odległości od wschodniego brzegu Tybru, blisko Horrea Galbae, w których pod koniec II wieku n.e. były przechowywane kontrolowane przez państwo zapasy oliwy. Usypisko miało w późniejszym okresie zarówno militarne, jak i religijne znaczenie.