Samarra

Sāmarrā – miejscowość położona w Iraku, na Nizinie Mezopotamskiej nad Tygrysem, zamieszkuje ją 200 tys. osób.

Założona ok. VII wieku. Była czasowo stolicą kalifatu w latach 836–892, z racji opuszczenia przez kalifa Al-Mutasima Bagdadu, z powodu zatargów ludności Bagdadu z turecką strażą przyboczną kalifa. W tym czasie nastąpił rozwój miasta Samarry, który wraz z powrotem kalifatu do Bagdadu gwałtownie uległ załamaniu, co doprowadziło do zrujnowania miasta. Samarra jest jednym ze świętych miast imamitów oraz celem ich pielgrzymek. Znajdują się w niej ruiny budynków abbasydzkich m.in. zamku Balkurawa i pałacu Al-Dżausak al-Chakani.

Najbardziej znanym zabytkiem Samarry są ruiny Wielkiego Meczetu z IX wieku z charakterystycznym minaretem w formie spiralnego zigguratu zbudowanego w całości z cegieł.