Wyspy Flannana

Wyspy Flannana – niewielka grupa niezamieszkanych wysepek w paśmie Hebrydów Zewnętrznych Szkocji, położonych około 32 km na zachód od wyspy Lewis. Nazwano je tak zapewne na cześć św. Flannana, VII-wiecznego irlandzkiego kaznodziei i opata.

Wysepki, zamieszkane we wczesnym średniowieczu, a następnie opuszczone aż po kres XIX wieku, kiedy to zbudowano tu latarnię morską, opustoszały ostatecznie po zautomatyzowaniu latarni w roku 1971. Na północ od archipelagu przebiega jeden z ważniejszych szlaków żeglugowych, łączący Skandynawię i państwa położone nad Bałtykiem z wielkimi portami północnego wybrzeża Stanów Zjednoczonych i Kanady – Bostonem, Baltimore, Nowym Jorkiem i Montrealem. Nazwa wysepek kojarzy się z nierozwiązaną po dziś dzień zagadkową tragedią, jaka wydarzyła się w grudniu 1900 roku, kiedy to zniknęli bez śladu wszyscy trzej pracujący tu latarnicy.